بررسی نتایج ترمیم جراحی کوآرکتاسیون آئورت با روش فلاپ شریان ساب کلاوین چپ و سایر روشها در اطفال کمتر از ۱۴ سال در بیمارستان قلب شهید رجایی بین سالهای ۱۳۷۳ تا نیمه اول ۱۳۸۳

زمینه و هدف: کوآرکتاسیون آئورت از لحاظ شیوع، پنجمین بیماری مادرزادی قلب در اطفال می باشد و 9-5% ناهنجاری های مادرزادی قلب را تشکیل می دهد. در صورت عدم اصلاح با عمل جراحی، 90% بیماران قبل از رسیدن به سن 50 سالگی و 50% قبل از سن 10 سالگی فوت می کنند که اکثراً علت مرگ، نارسایی قلبی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان عود کوآرکتاسیون بعد از ترمیم جراحی و بررسی نتایج و عوارض روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ بود. روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر، تمام بیماران با سن کمتر از 14 سال که در بین سالهای 1373 لغایت نیمه اول سال 1383 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل جراحی ترمیم کوارکتاسیون آئورت قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد این بیماران 188 نفر بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران، 2/4±4/5 سال بود. 136 بیمار، پسر(3/72%) و 52 بیمار، دختر(7/27%) بودند. 61 بیمار، کوآرکتاسیون ایزوله و 127 بیمار(6/67%)، pda(patent ductus arteriosus) داشتند. ناهنجاری های قلبی همراه به ترتیب شیوع عبارت بودند از: vsd(ventricular septal defect)(8/21%)، as(aortic stenosis)(20%)، دریچه آئورت دولتی(4/15%)، ms(miteral stenosis)(4/6%)، کمپلکس شان(8/4%) و asd(atrial septal defect) (2/3%). 148 بیمار(78%)، دارای تنگی محدود(discrete) بوده و 40 مورد(22%)، تنگی طولانی(long segment) داشتند. روشهای ترمیم جراحی انجام شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از: ترمیم با پچ گورتکس و یا داکرون در 111 بیمار(59%)، آناستوموز انتها به انتها در 39 بیمار(7/20%) و ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ در 31 بیمار(5/16%). در هیچ کدام از بیماران پاراپلژی رخ نداد. بیماران به مدت 1 تا 126 ماه با میانگینی در حدود 6/41 ماه پیگیری شدند. 54 بیمار(29%) در اکوی انجام شده بعد از عمل و در مدت پیگیری دارای گرادیان حداکثر(mmhg25≤peak gradian) بودند که در 19 نفر از آنها(10%)، عود کوارکتاسیون با آنژیوگرافی به اثبات رسید. این افراد با بالون آنژیوپلاستی(در 95% موارد) تحت درمان قرار گرفته بودند. در بین روشهای ترمیمی انجام شده، بیش ترین عود کوآرکتاسیون، در روش ترمیم با پچ(patch)(7/12%) بود. در روش آناستوموز انتها به انتها میزان عود، 3/10% بوده و کمترین عود، در روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ(2/3%) دیده شد. ضمناً در روش فلاپ ساب کلاوین، ایسکمی حاد یا گانگرن دست چپ وجود نداشت و همچنین در این روش اختلال عملکرد دست چپ در طول مدت پیگیری در هیچ بیماری مشاهده نشد. میزان عود در تنگی های طولانی نسبت به تنگی های محدود به طور قابل ملاحظه ای بیش تر بود(30% در مقابل 7/4% با 001/0=p). همچنین میزان عود در بیماران با سن کمتر از 1 سال، کمتر از سنین بالاتر از 1 سال و بالاتر از 5 سال بود(4% در مقابل 15% و 10%). نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که برخلاف عقاید قبلی، کوآرکتاسیون در اطفال حتی در سنین پایین و شیرخوارگی به محض تشخیص، باید ترمیم شود. این امر نه تنها موجب افزایش احتمال عود نمی شود بلکه احتمال بروز عوارضی مانند فشار خون بالا را بعد از عمل کاهش می دهد. ضمناً با توجه به عود و عوارض کمتر روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین نسبت به روشهای دیگر، ترمیم جراحی به روش فلاپ شریان ساب کلاوین در سنین پایین بسیار مناسب می باشد.